Daar bij die molen

Gisteren vertrokken we uit Ossenzijl. We hoopten een plekje te vinden aan de molens langs de Helomavaart....En ja hoor aan de steiger was nog een plekje vrij...Zalig!

Rond tien uur kan ik al met mijn camera op pad om te zien hoe het in de rottige merkte gesteld is zes weken later...dan vorige keer...

Bij het ooievaarsnest was duidelijk dat slechts één jong het gered had....Leuk om te zien hoe dat jong oefent met op de rand van het nest staan.

 Vader of moeder laten het jong geen moment alleen. Het jong leert ook al klepperen met de bek...fascinerend om het van op afstand te bekijken...Het blijft me boeien. Het zal wel voor één van de dagen zijn wanneer dit jong zal moeten leren vliegen.  Ik vraag me af of die dan ooit terug in het nest geraakt... Of misschien komen ze niet meer op het nest...dat moet ik eens opzoeken.

In de namiddag trek ik over een brugje het moerasbos in langs houten paadjes...Het is er wondermooi...Het zonlicht wordt heel erg mooi gefilterd door de bomen. 

 Je loopt er kilometers alleen. Puur genieten en mijn camera in de aanslag. Één koppel wandelaars kom ik tegen en als ik hen de weg vraag, blijken ze van Aalst in België te zijn. We hebben een beetje gepraat en het blijkt dat zij de streek al zestien jaar bewandelen en ze echt wel tips voor me hebben...

Na ongeveer een uur kom ik terug op bekend terrein en vind ik de weg die me terug bij de boot zal brengen.

Op het wandelpad dat met schelpen verhard werd, vind ik een klein zacht diertje dat heel erg zijn best doet om dood te lijken... Het is een mooie kleine mol. Het lukt me om foto's te nemen. Aanraken doe ik het maar niet omdat het zich niet echt dood zou schrikken.. De klauwen aan de voorpoten zijn echt groot voor zo een klein diertje... Wat een kracht moet dat beestje in die pootjes hebben... Als mijn nieuwsgierigheid bevredigend is ga ik een paar meter verder staan kijken....en ja hoor....ze draait zich en 'haast' zich snel weg..… Hopelijk vindt ze snel veiligheid want een kilometer verder vind ik een molletje dat minder geluk heeft gehad en doodgebeten werd.

Op het schelpenpad landen ook veel grote libellen... RaRa waar zit ze...het lijkt wel een Zoekplaatje... Het lijkt wel gecamoufleerd.

Niet ver van het ooievaarsnest valt mijn oog op het gat in een elektriciteitspaal aan de overkant van het water. Het lijkt een hol van een nest. Mijn geduld wordt beloond als er een vogel snel in wegkruipt.... Als ik probeer te wachten om meer van de vogel te zien met de camera in aanslag komt de vogel vliegensvlug buiten ...Pas nadien merk ik dat ik toch een geslaagde foto maakte.  Bij het opzoeken vind ik dat het een zwarte spreeuw zou zijn.

Deze komt vooral voor in het zuiden en is een holenbroeder... Raar dat hij hier verzeilde... Maar dat gebeurt wel met meer vogels.  We zien nog maar eens een witte reiger passeren...

Mijn dag kan niet meer stuk en het is nog een heerlijke avond aan dek van de boot...

Wonderlijk toch dat minder rugpijn mijn boot vakanties dit jaar zo boeiend maakt...Kunnen wandelen zonder pijn geeft betere foto momenten... Via de blog hoop ik dat ook andere mensen van de foto wandelingen kunnen genieten....

Bijschrift toevoegen

Viv